7 Reasons NOT to Go to Temple During Pchum Ben ហេតុផល ៧ យ៉ាងមិនចាំបាច់ទៅភ្ជុំបិណ្ឌ

ហេតុផល ៧ យ៉ាងដែលយើង មិនគួរទៅវត្តក្នុងពេលកាន់បិណ្ឌ ឬ  ភ្ជុំបិណ្ឌ៖

1- បើយើងមិនដឹងថាបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌមានន័យថាយ៉ាងណា យើងមិនចាំបាច់ទៅវត្តនោះទេ វានាំតែខាតពេលវេលាតែប៉ុណ្ណោះ។ បើដឹងហេតុផលក៏ប្រហែលមិនគួរទៅដែរ ដោយយោងទៅតាមការបកស្រាយខាងក្រោម។

2- មិនជឿថា មានព្រលឹង មានប្រែត។ បើមិនជឿទេមិនចាំបាច់ទៅវត្តធ្វើអី នាំតែខាតពេលអត់ប្រយោជន៍។

3- មិនជឿថាមានជាតិក្រោយ។ មិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្នាសុទ្ទតែជឿថាមានជាតិក្រោយនោះទេ។ ហ្ចឹងបើអ្នកមិនជឿមិនបាច់ទៅវត្តធ្វើអ្វី។ អ្នកណាដែលគេជឿថាមានជាតិក្រោយទុកអោយគេទៅចុះ។

4- មិនចង់បានរូបផុសក្នុង Facebook ដើប្បីអួតបងប្អូន ពួកម៉ាក ថាបានទៅវត្តនឹងគេដែរ។ បើអ្នកមិនចង់ប្រៀបធៀបជាមួយអ្នកដ៏ទៃទេ មិនចំបាច់ទៅវត្តទេ។ បើអ្នកចង់អួតគេ ប្រហែលជាអ្នកខ្វះអ្វីមួយហើយ បានជាត្រូវការប្រាប់អ្នកផ្សេងអោយដឹង ឬចង់បានការសសើរពីអ្នកដ៏ទៃ។ ទុកពេលសំរាប់សិក្សាស្វែងយល់អំពីខ្លួនឯងវិញ ថាតើេហតុអ្វីបានជាអ្នកចង់បានការសរសើពីអ្នកផ្សេង។

5- រវល់ការងារ ការសិក្សា ឬ ការរកសុី ក៏មិនចាំបាច់ទៅវត្តដែរ។ ការទៅវត្តវាមិនបានផ្តល់អ្វីសំរាប់ការចិញ្ចឹមជីវិតនោះទេ។ បើអ្នកក្រ រកលុយចិញ្ចឹមជីវិតសឹងមិនបានផង តើទៅវត្តហ្នឹងអាចជួយអ្វីបាន? ដូចជាមិនអាចជួយអ្វីបានទេ។ រកលុយទៅទើបអាចយកវាមកទិញម្ហូបបាន ទៅវត្តមិនបានលុយទេ តែអាចអស់លុយទៅវិញទេ។

6 – មិនមានពេលថែរក្សារខ្លួន។ បើយើងមិនមានពេលដើម្បីថែរក្សារខ្លួនយើងផង ដូចជាការហាត់ប្រាណជាដើម តើយើងទៅវត្តបោះបាយបិណ្ឌហ្នឹងអាចជួយអោយខ្លួនយើងមានសុខភាពល្អដែរឬទេ? ដូចជាមិនអាចទេ។ យកពេលហាត់ប្រាណវិញវាមានផលប្រយោជន៏ល្អជាងសំរាប់សុខភាព។

7- មិនដែលមានពេលសំរាប់លំហែរចិត្តខ្លួនអោយស្រលះ។ បើយើងមិនដែលបានចំណាយពេលសំរាប់ខ្លួនយើងដើម្បីលំហែរចិត្តនឹងអារម្មណ៍អោយបានស្ងប់ពីការគិតច្រើន គួរឈ្លៀតពេលនេះដើម្បីសិក្សារអំពីការគិត។ តើការគិតជាអ្វី ហេតុអ្វីបានជាវាចេះតែចេញមករហូតហ្ចឹង? តើធ្វើមិចបានចិត្តស្រលះ?

ការមានទុក្ខគឺដោយសារយើងមិនយល់អំពីខ្លួនយើង ហ្ចឹងនេះជាពេលវេលាល្អសំរាប់ចំណាយពេល ទៅលើខ្លួនយើង ដើម្បីស្វែងយល់ថាតើខ្លួនយើងជានរណា?

ការយល់អំពីខ្លួនយើងនឹងអាចធ្វើអោយយើង ដឹងថាអ្វីដែលនាំមកនូវទុក្ខ អ្វីដែលនាំអោយមានការច្រណែន អ្វីដែលនាំអោយមានការភ័យខ្លាចឬបារម្មណ៏ អ្វីដែលធ្វើអោយយើងខឹងឬស្អប់ អ្វីដែលចេះតែនាំអោយមានការប្រៀបធៀបគ្នាក្នុងសង្គម អ្វីដែលនាំអោយមានការចង់បានដូចជា របស់របរប្រើប្រាស់ ឡាន ផ្ទះ កិតិ្តយស មុខមាត់ អំណាច តណ្ហា រូបសំរស់ លុយកាក់ និង ចំណង់លើអ្វីៗផ្សេងៗទៀត។

ដើម្បីយល់អំពីខ្លួនយើងតើយើងត្រូវធ្វើមិច? គឺយើងអាចធ្វើការសង្កេតទៅលើទង្វើររបស់យើង ការសង្កេតទៅលើអារម្មណ៏ នឹងការសង្កេតទៅលើការគិតរបស់យើង។ ការសង្កេតនេះអាចធ្វើទៅមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង។ តែវាមានភាពងាយស្រួលនៅពេលដែលយើងធ្វើវានៅកន្លែងស្ងាត់។ បើអ្នកមិនធ្លាប់ទេអ្នកអាចចាប់ផ្តើមដោយ

1- រកន្លែងស្ងាត់មួយដែលមិនមានអ្នករំខាន ហើយអង្គុយលើកៅអី ឬអង្គុយផ្ទាល់ដី។

2- បន្ទាប់មកបិទភ្នែក

3- ចាប់ផ្តើមដកដង្ហើមវែងៗ ចេញនិងចូល ហើយផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើដង្ហើមនោះ។ ពេលនេះអ្នកសង្កេតឃើញថាការគិតរបស់អ្នកមិនមានទេ។ គឺមិនមានអ្វីទាំងអស់ក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នក។ គឺវាមានតែការផ្តោតអារម្មណ៍តែប៉ុណ្ណោះ។ មានរបៀបច្រើនក្នុងការផ្តោតអារម្មណ៍ ដូចជាធ្វើទៅលើសំលេង ឬក៏ទៅលើអារម្មណ៍ដែលមាននៅលើស្បែក។

4- តែសំរាប់អ្នកមិនធ្លាប់ ភាពស្ងាត់របស់ខួរក្បាលមិនមានរយះពេលយួរទេ។ ការគិតនឹងកើតមានឡើង។ នៅពេលដែលការគិតកើតមានឡើង សង្កេតការគិតហ្នឹងដោយមិនមានការវាយដំលៃថាវាល្អឬអាក្រក់ ដោយមិនមានចិត្តចង់បញ្ឈប់វា ឬចង់អោយវារលាយទៅវិញ ឬក៏ខឹងខ្លួនឯងថាហេតុអ្វីគិតច្រើនម្លះជាដើម។ នៅពេលដែលអ្នកមើលនិងសង្កេត ការគិតហ្នឹង មួយសន្ទះវានឹងរលាយបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯង។ តែការគិតមួយទៀតប្រហែលជានឹងកើតមកដែរ តែក៏ធ្វើការសង្កេតដូចខាងលើហ្ចឹង ហើយវាក៏នឹងរលាយទៅវិញដែរ។ អ្នកអាចនឹងមានការទើសទាល់ ឬការធុញទ្រាន់នៅពេលធ្វើសមាធិហ្នឹង ហើយប្រហែលធ្វើមិនបានយូរទេ។ តែអ្នកក៏អាចសង្កេតភាពធុញទ្រាន់ហ្នឹងបានដែរ ហើយពេលដែលអ្នកសង្កេតវាបានបន្តិច វាក៏នឹងរលាយបាត់វិញដែរ។ ការធ្វើនេះវានឹងធ្វើអោយអ្នកយល់ថាតើការគិតជាអ្វី ហើយវាជាគន្លះមួយដែលអាចនាំអោយមានការយល់សុីជំរៅអំពីឫសគល់នៃទុក្ខ ហើយការយល់នេះអាចនាំអោយមានការបាត់បង់អស់ទុក្ខទាំងឡាយ។

ក្នុងពេលនេះនិយាយប៉ុណ្ណឹងសិនចុះ។ ពេលក្រោយយើងនឹងបកសាយទាក់ទងនឹងការសង្កេតខ្លួនយើងអោយសុីជុំរៅទៀត។

ចាំថា៖ នៅពេលដែលអ្នកមិនធ្វើតាមអ្វីដែលសង្គមកំពុងធ្វើ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច។ ការភ័យខ្លាចហ្នឹងកើតចេញពីការគិត ហើយវាគ្រាន់តែជាគំនិតមួយប៉ុណ្នោះ បើអ្នកសង្កេតវាអោយដិតដល់។ គំនិតវាមិនមែនជាការពិតនោះទេ។ បើចង់ដឹងការពិតយើងត្រូវធ្វើការស្វែងយល់ដោយខ្លួនឯង។